Περιγραφή Την έπιασε απ' τη μέση και την τράβηξε πάνω του. «'Έλα να σε ξεναγήσω στον ιερό χώρο της μουσικής μου» της είπε και άρχισε να της δείχνει με ύφος περισπούδαστο: «Αυτό που βλέπεις εδώ, είναι ο μετρονόμος. Μπορεί ανάλογα με το πως εσύ τον ρυθμίζεις, να χτυπά από 40 μέχρι 260 χτύπους το λεπτό. Από το σετ με τα τύμπανα, το μεγαλύτερο λέγεται μπότα και το χτυπάς με το πεντάλ. Να, έτσι» της είπε και βάρεσε μια δυνατή τυμπανιά, κάνοντάς την να φέρει τα δυο χέρια στ' αυτιά της για να τα προστατεύσει.«Κι εδώ γραμμένο είναι το όνομα του συγκροτήματός μας» της είπε και της έδειξε μια μικρή μπρούτζινη πλάκα με σκαλισμένο επάνω "ΒΡΟ ΧΗ ΑΣΤΕΡΙΩΝ" . «Και αυτά εδώ είναι οι μπαγκέτες» συνέχισε και παίρνοντας τα δυο ξυλάκια στα χέρια του άρχισε μ' αυτά να την ακουμπά παντού στο σώμα σαν να τη γαργαλούσε. Ξεκαρδισμένοι κι οι δυο βρέθηκαν ξαπλωμένοι, στριμωγμένοι, ανάμεσα στα τύμπανα. Με χέρια ανυπόμονα της έβγαλε το κόκκινο πουλόβερ και το έχωσε στην ανοιχτή τρύπα της μπότας εκεί όπου έβαζε μαξιλάρια για να μαλακώνουν τον ήχο που έκανε ο χτύπος του πεντάλ. Τα χέρια του έτρεχαν πάνω- κάτω στο σφιχτό της σώμα προσπερνώντας μ , ευκολία τις αντιστάσεις που έφερναν τα δάχτυλά της. Κι έτσι εκείνη, τη μοναδική μέρα των διακοπών που τους είχε απομείνει, στριμωγμένοι ανάμεσα στα τύμπανα, πάνω στο χαλί, ο καθένας γνώρισε το σώμα του φέρνοντας τα γνωστά του σύνορα πιο πέρα, να μπερδευτούν με τα σύνορα του άλλου σώματος, ενώ ύψωσαν τις ψυχές τους μέχρι το ράφι. Εκεί που στεκόταν ο μετρονόμος, ανεβάζοντας τους χτύπους του από τους 40 στους 260 στο λεπτό.Θα έφευγε με τους γονείς της στις τέσσερις το πρωί για το αεροδρόμιο. Τέσσερις παρά τέταρτο, πίσω απ' τις κουρτίνες ο Στέφανος τους είδε να τοποθετούν τις βαλίτσες στο ταξί με το αλάρμ ν' ναβοσβήνει ρυθμικά μέσα στον άδειο υγρό δρόμο. Πριν μπει, τελευταία, στο αυτοκίνητο γύρισε το κεφάλι της κατά το παράθυρό του. Αυτός αναβόσβησε τον κίτρινο ναυτικό φακό και την έκλεισε στην αγκαλιά του γι άλλη μια φορά απομακρύνοντας, όπως νόμιζε,