Η παρούσα έκδοση αποτελεί αναπαραγωγή της έκδοσης: Λέων Τολστόη, Άννα Καριένινα, Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 1991.

Περίληψη Τ.1.: "Την αγάπη προς τη γυναίκα, ο Λιέβιν όχι μονάχα δε μπορούσε να τη φανταστεί χωρίς τον γάμο, μα καθώς σκεφτόταν τα ζητήματα αυτά, πρωτύτερα φανταζόταν την οικογένεια και μετά πια τη γυναίκα, που θα του έδινε την οικογένεια. Και οι αντιλήψεις του για τον γάμο, γι' αυτό τον λόγο, δεν έμοιαζαν καθόλου με τις αντιλήψεις της πλειονότητας των γνωριμιών του, για τους οποίους ο γάμος ήταν μία από τις πολλές και διάφορες κοινές, βιοτικές υποθέσεις. Για τον Λιέβιν ήταν η κυριότερη υπόθεση της ζωής του, που από αυτήν εξαρτιόταν όλη της η ευτυχία. Και τώρα έπρεπε να παραιτηθεί από κάθε τέτοια σκέψη..."

Περίληψη Τ.2.: "Μέσα στην απεραντοσύνη του χρόνου, μέσα στην απεραντοσύνη της ύλης, μέσα στην απεραντοσύνη του χώρου, ξεχωρίζει μία φουσκίτσα, ένας οργανισμός, και η φουσκίτσα αυτή επιβιώνει για λίγο και μετά σκάει, και η φουσκίτσα αυτή είμαι εγώ". Αυτό ήταν μια βασανιστική ψευτιά, όμως ήταν το μοναδικό, το τελευταίο συμπέρασμα αιώνων μόχθου της ανθρώπινης σκέψης προς την κατεύθυνση αυτή. Ήταν εκείνη η τελευταία δοξασία, που πάνω σ' αυτή στηρίζονταν, σ' όλους σχεδόν τους κλάδους, όλες οι αναζητήσεις της ανθρώπινης σκέψης. Ήταν η επικρατέστερη άποψη, κι ο Λιέβιν, βλέποντάς την σαν πιο ξεκάθαρη απ' όλες τις άλλες εξηγήσεις, χωρίς κι ο ίδιος να ξέρει πότε και πώς, την ασπάστηκε.